Een nacht met een PAP-apparaat - Onze collega Linda
Verschillende van onze collega’s proberen wel eens met een PAP-apparaat te slapen. Dit om een beeld te krijgen van de therapie of een nieuw apparaat. Onze collega Linda sliep met een PAP-apparaat en deelt graag haar ervaring.
Waarom?
Ik heb met een PAP-apparaat geslapen omdat ik de ervaring wil kunnen delen met mijn collega’s en zodat ik onze cliënten beter kan begrijpen. Ik weet nu dat het lastig kan zijn om te slapen met een masker op je hoofd. Het is natuurlijk enorm wennen en dit merkte ik meteen erg goed.
Hoe ging ik te werk?
Ik heb geslapen met de F&P Eson 2. Dit is een nasaal masker dat ontwikkeld is met het oog op comfort en prestaties. Het masker is eenvoudig op te zetten waarbij je alleen de banden aan hoeft te sluiten door de klittenband aan te trekken. Het waterbakje heb ik tot iets boven de minimale lijn met gekookt afgekoeld water gevuld. De instellingen staan op een druk van 4-6 cmh2o. Dit is een relatief lage druk, wat voor mij ideaal was om mee te beginnen. Nadat alles ingesteld en klaar gezet was, was het tijd om te gaan slapen, welterusten!
Hoe vond ik het?
Het is gek en even wennen uiteraard. De beleving is speciaal, want voor mij is het niet noodzakelijk om met een PAP-apparaat te slapen. Als ik nog even met mijn partner wilde praten, dan ging dit niet omdat er ontzettend veel lucht uit mijn mond ontsnapte. Kortom, wanneer je je masker opzet, dan is het ook echt tijd om te gaan slapen.
Toen ik uiteindelijk begreep dat praten er niet meer inzat en ik ging slapen, moest ik eerst even wennen aan de geur en het gevoel van het masker. Uiteindelijk viel ik in slaap, maar werd ik een uur later weer wakker. Op zich prima voor de eerste keer dacht ik, maar als dit de hele nacht zo gaat dan word ik hier niet blij van.
Wanneer een cliënt bij ons met PAP-therapie start, geven wij vooral mee dat het enorm wennen is en dat je het op het begin niet moet forceren. Geef het de tijd en als het niet lukt, zet het masker dan ook vooral af. Ik zette het masker dus af, maar omdat ik pas een uur bezig was voelde ik me wel vrij schuldig. Ik wilde niet zo snel opgeven, dus zette het masker weer op. Nadat ik een half uur naar het plafond heb liggen staren en niet meer in slaap kwam besloot ik het masker af te zetten. Ik moest de volgende dag namelijk gewoon weer werken en wilde niet gebroken op werk aankomen.
Juist door deze ervaring begrijp ik onze cliënten beter. Voor mij was het maar één nacht, waarbij ik al snel dacht dat ik niet gebroken aan de volgende dag wilde beginnen. Mensen die OSAS hebben, hebben juist vaak voordat ze met de slaaptherapie beginnen dat ze echt doodop zijn. Ik kan me erg goed voorstellen hoe vervelend dit is. Ook al heb ik het maar kort geprobeerd, ik kan me nu wel beter inleven in onze cliënten.
